بگو...

بگو اب
(اب)
بنشین به قایق خواب
پارو زنان گذر کن
از رودهای مهتاب
بگو باران
(باران)
در کوچه ی بهاران
جان را به رقص اورد
اواز جویباران
بگو برف
(برف)
دریای ابی ژرف
با جمله های امواج
از خاک می زند حرف
بگو ابر
(ابر)
در پشت بوته ها ببر
با رد پای اهو
ارام میکند صبر
بگو تگرگ
(تگرگ)
جنبید شاخه و برگ
اهو گریخت چون باد
از زیر پنجه ی مرگ
بگو ژاله
(ژاله)
گلهای سرخ لاله
از دانه های شبنم
پرگشت چون پیاله
بگو بخار
(بخار)
شد افتاب بیدار
از روی دامن کوه
برخاست مه سبکبار 

. 

سلام دوستان  

من که عاشق این شعرم یه حس عجیبی بهم میده ولی شما رو نمیدونم 

راستیتش یاد اهنگ (بگو بگو بگو) میوفتم خیلی برام جالبه 

تا بعد...  

تپه شاپرکها

یادته وقتی خیلی کوچیک بودم اومدی و دستمو گرفتی

گفتی اومدی تا برای همیشه باقی بمونی...

بعد با هم شروع کردیم به بازی کردن تمام روزها رو با بازیهای شیرین

کودکانه به پایان میرسوندیم

و شبها زیر نور ستاره های چشمک زن دراز میکشیدیم و دنبال ستاره ای

اشنا میگشتیم تا خوابمون ببره...

دوباره روز بعد شاپرکها میومدن تا سلطان زیبای و منو از خواب بیدار کنن

تا دوباره صفحه ای تازه ی از تاریخ رو ورق بزنیم

تو رو از خواب بیدار میکردن تا زیبای و خوبی جهان رو فرا بگیره...

بعد شروع میکردی به کار همیشگیت!

به هر بچه ای که می رسیدی قاصدکی از شعر عشق و زیبای میدادی

و بچه ها ...

و این جوری بود که عطرت همه ی دنیا رو فرامیگرفت و تا بی نهایت پیش میرفتی

.

اما حالا خیلی دلم گرفته...

دوسالی میشه که دیگه روزها از بازیهای کودکانه خبری نیست

و شبها دیگه ستارها به من چشمک نمیزنن

چون ...

تنهای تنهام

تنها تر از همیشه

دیگه قاصدکها ...

اما من همیشه همون جای همیشگی روزها روی تپه شاپرکها و شبها

کنار رودخانه ی پایین تپه منتظرتم

تا با هم از لابه لای ستاره های چشمک زن دنبال ستاره های اشنای بگردیم  ستاره ای

که برای اولین بار در اونجا متولد شدی ستاره ای که مطعلق به من تو و همه ی بچه هاست

و همه ی کسانی که در قلب شون برای همیشه یه کودک دوست داشتنی باقی میمونن ...

پیتر پن.عزیز من چرا بر نگشتی تا منو هم با خودت به ناکجا اباد می بردی... 

ولی فراموش نمیکنم که تو یک بار برای همیشه اومدی تا باقی بمونی...

شروع

سلام دوستان باید بگم که قراره از این به بعد تو این بلاگ بنویسم 

چون اونجا گاهی وقتا واقعا قاطی میکرد 

فعلا ...